Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
rozumowanie — n I rzecz. od rozumować Logiczne, trafne rozumowanie. Tok, sposób rozumowania. Błąd w rozumowaniu … Słownik języka polskiego
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
stracić — 1. Stracić głowę «pod wpływem emocji nie móc się zdobyć na spokojne, sensowne rozumowanie, przestać panować nad sobą, przestać myśleć logicznie»: Oferta tak bogata, że można stracić głowę, ceny o wiele niższe niż w Warszawie. TSt 3/2000. Nie mogę … Słownik frazeologiczny
a priori — 1. «bez zapoznania się z faktami, uprzedzając fakty; z góry» 2. filoz. «w scholastyce: formuła oznaczająca rozumowanie oparte na wnioskowaniu z racji o następstwach; w filozofii nowożytnej: termin określający poznanie dane człowiekowi niezależnie … Słownik języka polskiego
abstrakcja — ż I, DCMs. abstrakcjacji; lm D. abstrakcjacji (abstrakcjacyj) 1. «pogląd lub twierdzenie nie oparte na faktach, nie odpowiadające rzeczywistości, wyprowadzone z pewnych z góry przyjętych założeń; pomysł nie do urzeczywistnienia» Operować… … Słownik języka polskiego
analogia — ż I, DCMs. analogiagii; lm D. analogiagii (analogiagij) 1. «zgodność, równoległość cech; podobieństwo» Analogia do czegoś. Wykazać analogie między czymś a czymś. Analogie występują, zachodzą między czymś. ∆ log. Rozumowanie przez analogię… … Słownik języka polskiego
antynomia — ż I, DCMs. antynomiamii; lm D. antynomiamii (antynomiamij) 1. «sprzeczność, zwłaszcza między dwoma wzajemnie wyłączającymi się twierdzeniami, z których każde wydaje się równie prawdziwe i uzasadnione» Antynomia idei, poglądów. 2. log.… … Słownik języka polskiego
bezbłędny — 1. «nie zawierający błędu; poprawny» Bezbłędna odpowiedź. Bezbłędne rozumowanie, rozwiązanie. 2. pot. «postępujący bez zarzutu, wykonujący coś w sposób budzący uznanie, podziw» Ktoś bezbłędny w jakimś działaniu … Słownik języka polskiego
dowodzenie — n I 1. rzecz. od dowodzić Dowodzenie swych racji, słuszności. Dowodzenie armią. 2. log. «rozumowanie uzasadniające dane twierdzenie przez wnioskowanie na podstawie twierdzeń już dowiedzionych» Błędy w dowodzeniu … Słownik języka polskiego
dyskursywizm — m IV, D. u, Ms. dyskursywizmzmie, blm filoz. «myślenie, rozumowanie, poznanie dyskursywne» … Słownik języka polskiego
